Linç kültürü, sosyal medya ile ortaya çıkmasa da sosyal medya araçları ile görünür hale geldi evet. Bugün bahsettiğimiz bu sosyal problem; yıllardır yaşanan, klikler, kurumlar, şirketler, toplumlar ve insanların kendi gibi düşünmeyenleri reddetmesi durumudur. Bir nevi mobbing karşılığıdır diyebiliriz.
Sosyolojik kökeni bir yana dursun her grubun bir trol kliği, bu kliklerin de bir linç ekibi hazır bekliyor gibi değil mi sosyal medyada. Otomatik düşüncelerle birebir aynı veya benzer yazılarla nasıl yüklenir, yıpratır ve zafer ilan edersek felsefesine dayanıyor. Aslında bir çeşit zorbalık yapıyoruz.
Koca koca insanlar sosyal medyada hesap açtırıp hesap kapattırıyorlar değil mi? Çoğu insan, yazdıklarını acaba linç yer miyim korkusuyla yüzlerce kez düşünmek zorunda kalıyor. Ülkeler bile diplomatik ilişkilerinde cümle kurarken bu kadar zorlanmıyorlar emin olun.
Peki sadece sosyal medyada mı kalıyor bu durum? Hayır, bazı araştırmalar okullardaki zorbalık davranışının artmasının model davranışlar olduklarını söylüyor. Yani evdeki, arkadaşlar arasındaki, büyükleri arasındaki tüm yanlış iletişimi alan çocuklar okulu bir linç ortamı haline getiriyor.
Kendini ne kadar yetiştirdiğin ya da hangi bedeller ödediğinin önemi yok bu klikteki insanlar için. Yaptığın bir yanlışın bedelini tüm hayatınla ödemelisin. Adeta sosyal medyayı kendi düşüncelerinin yargısı haline getiren bir anlayış hakim sanki.
Her birinizin içinde bu linç kültürünü tetikleyen bir güç bulunuyor aslında. Buna Freud yıllar önce “id” adını vermiş. Kullanıp kullanmamak veya nasıl kullanacağını bilmek sizin elinizde.
Hadi kendinize de şu soruyu sorarak bitirin içinde bulunduğunuz karmaşık düşünceleri:
❓En son ne zaman linçlenirim korkusu ile yazdıklarınızı bir kaç kez düşünüp öyle yazmaya karar verdiniz veya sildiniz?
❓En son ne zaman şahit olmadığınız bir olayı anlamadan dinlemeden linçlediğiniz bir klikle bir oldunuz?
تعليقات