Gelişimsel dönem olarak oyun ve okul çağı olarak adlandırdığımız çocukluk döneminde anne ve babaların;
"Çocukların yerine konuşması ve yapması, onlara kıyamadıkları gerekçesiyle hayatlarını kolaylaştırmalarını sağlamaları, üzerine sorumluluklarını almalari" gibi birçok argümanı sıralayabiliriz.
Aynı zamanda bebeklik döneminde serbest bırakıp yürümesini sağladığımız bebeklerin, çocukluk dönemine geçtiğinde anne babaların kısıtlamalara tabi tutması,
"Aman, bak şimdi düşeceksin.", "Benim yaşadığımı yaşamasın, çektiğimi çekmesin." benzeri cümlelerle bu davranışları pekiştirmeleri de sıklıkla gördüğümüz başka bir destekleyicidir.
Bu bağlamda bir eğitimde duyduğum "Menajer Anne Baba Olma" kavramına değinmek istiyorum. Menajerin sözlük anlamına baktığımız zaman yönetimsel kabiliyetlere dayanan düzenleyici bir iş biçimi olduğunu görüyoruz. Anne babalar olarak düşündüğümüzde ise çocuklarınızın gelişimsel dönemlerinde "Bebeklik, çocukluk, ergenlik, yetişkinlik ...” neredeyse hepsinde onun yerine davranışlarını, söylemlerini hatta duygu ve düşüncelerini yönetme, düzenlemeye çalışma gayreti içindeyiz.
Bu şekillerde davrandığımızda, yani çocuklarımızın menajerleri olduğumuzda ise anne babaların "Özgür, kendini ifade edebilen, haklarını savunabilir çoçuğum olsun." isteğini ellerinin tersiyle itip "Öz denetimini sağlayamayan, psikolojik sağlamlığı düşük bireyler" gibi kişilik özelliklerine sahip bireyler yetiştirdiklerini görebilmekteyiz.
Bu sebeple "çocuğunuzun menajeri" olmaktan ziyade, bırakın çocuklarınız birer "menajer" olsun.
Comments